Geen 170 maar 250 whereaboutsplichtige Vlaamse atleten?

In het voorjaar van 2012 werd het nieuwe antidopingdecreet goedgekeurd door het Vlaams Parlement. Per 14 november 2012 is dit nieuwe antidopingdecreet in werking getreden. Het decreet realiseerde een  aanpassing aan de eerder van kracht zijnde whereaboutsregeling.

De eerdere Vlaamse regelgeving inzake de whereabouts werd algemeen gepercipieerd als te breed en te streng. Er dienden dan ook veel teveel sporters te voldoen aan de volledige whereaboutsverplichtingen. Het nieuwe decreet, dat gebruikt maakt van een categoriale indeling van de sporttakken op basis van o.a. de dopinggevoeligheid, moest resulteren in een aanzienlijke daling van het aantal whereaboutsplichtige atleten.

Het huidige Vlaams systeem was namelijk disproportioneel en onevenredig. In Vlaanderen dienden namelijk een 700 elitesporters hun whereabouts door te geven. Ter illustratie: in Nederland moeten circa 450 sporters deze verplichtingen nakomen, in Denemarken een 65-tal en in Spanje een 275-tal.

De minister was er ten stelligste van overtuigd dat de indeling in categorieën zou resulteren in een daling van 700 naar 170 sporters. Een daling die onze fractie kon ondersteunen en die ervoor zou zorgen dat het aantal in proprotie is t.o.v. de andere landen.

Recent nam ik nu echter via de media (HBVL, 20/11/2012) kennis van een opmerkelijke verklaring van de minister: “{…} Voorheen waren tot 750 Vlaamse sporters onderworpen aan de strengste eisen van de whereabouts, nu is dat volume gedaald tot 250 atleten.” (einde partieel citaat)

Indien deze verklaring correct weergegeven werd, blijken er veel meer whereaboutsplichtige Vlaamse sporters te zijn dan de minister verwachtte. 250 i.p.v. 170 is meer dan de helft meer dan verwacht. Ik zal dan ook Vlaams minister van Sport Philippe Muyters over dit thema bevragen.