Wachten op beheerregeling aalscholvers

Het blijft wachten op de al in 2010 beloofde beheerregeling die het evenwicht tussen ‘vissers’ en aalscholvers herstelt. In het licht van de alsmaar groeiende aalscholverpopulatie in Vlaanderen, dringt Vlaams volksvertegenwoordiger Ulla Werbrouck bij minister van Leefmilieu en Natuur Joke Schauvliege aan op een daadkrachtigere aanpak.

De aalscholverpopulatie kent in Vlaanderen de jongste jaren een sterke toename, met grote schade aan de kostbare visbestanden tot gevolg. Dit creëert een economisch probleem voor de sector van de viskwekers en een sportief probleem voor de Vlaamse hengelsporters. “In het parlement wordt al sinds 2010 gevraagd naar een beheerregeling om dit probleem aan te pakken”, stelt Ulla Werbrouck, “minister Schauvliege kondigde dan ook een voorstel hierover aan tegen eind 2010.”

Desondanks is er nog altijd geen sprake van een beslist, laat staan uitgevoerd beleid. Mevr. Werbrouck confronteerde minister Schauvliege hiermee via een eerste vraag (nr. 684 d.d. 22 september 2011). Daaruit bleek dat in 2011 een consensus bereikt werd over de probleemstelling en de doelstelling van de beheerregeling, maar dat het Agentschap Natuur en Bos (ANB) de goedgekeurde maatregelen nog verder diende uit te werken en toetsen op hun praktische haalbaarheid. De resultaten zouden daarna aan een stuurgroep worden voorgelegd en vervolgens zou ANB de beheerregeling definitief afwerken.  Uit een tweede vraag (nr. 383 d.d. 13 maart 2012) blijkt echter dat het lopende onderzoek naar de effectiviteit van het gebruik van groene lasers om aalscholvers te verjagen, pas in het voorjaar van 2013 wordt afgerond. Daarnaast wordt in 2012 het tweede deel van het onderzoek, waarin de effectiviteit van de onderwaterkooien getest wordt, uitbesteed. Minister Schauvliege bevestigt in dit antwoord nogmaals dat ze eerst de resultaten van het lopende onderzoek en de conclusies van de stuurgroep hierover wenst af te wachten vooraleer  een beheerregeling goed te keuren.

Ondertussen schreeuwt de Vlaamse Vereniging Hengelsportverbonden (VVH) echter moord en brand. Volgens hen zwemmen er nog amper vissen tussen 10 à 40 cm in onze kanalen en rivieren. De visvangsten verminderden tussen 2003 en 2010 ook met 50 tot 75%. De VVH pleit dan ook voor een radicale aanpak, namelijk de bijzondere bejaging van aalscholvers. “Ik sta niet achter de door de VVH voorgestelde bejaging en blijf veeleer een evenwichtige beheerregeling verdedigen. De minister dient hier dan ook versneld werk van te maken, zeker omdat ik uit haar recente antwoorden kan afleiden dat pas ten vroegste in 2013 een beheerregeling op punt zal staan. Ondanks het feit dat deze problematiek al lang bekend is, blijft dit dossier maar aanslepen. Zowel de Vlaamse viskweeksector als de Vlaamse hengelsporters verdienen een snellere, daadkrachtigere aanpak”, besluit Ulla Werbrouck.